Την περασμένη εβδομάδα στο κοινοβούλιο (γερουσία της Αυστραλίας) μίλησα για το ζήτημα της ανόδου του κράτους ψηφιακής επιτήρησης.
Πρόκειται για σοβαρό ζήτημα που απαιτεί περισσότερο χρόνο από όσο διαθέτουμε σήμερα, αλλά εν πάσει περιπτώσει βρίσκομαι τώρα στο προάστιο της Αδελαϊδας, Unley, και συγκεκριμένα στο Heywood Park.
Θέλω να σας εξηγήσω τι εννοώ: τις ανησυχίες μου για το πού οδηγούμαστε. Πίσω μου είναι μια οθόνη, εδώ στο πάρκο. Μοιάζει αρκετά αθώα. Παρέχει πληροφορίες. Μπορούμε να μάθουμε για την περιοχή, πώς πήρε το όνομά της, την προϊστορία της. Πληροφορίες αυτού του είδους.
Προχωράμε. Χαρακτηριστικά του πάρκου. Όλα μια χαρά. Εκδηλώσεις. Τα προσεχώς. Τα κάλαντα των Χριστουγέννων. Τέτοια. Κανένα πρόβλημα.
Αλλά τι βλέπουμε δίπλα τους; ” Έξυπνη πόλη”. (Smart city. SMART: Self-Monitoring Analysis Reporting Technology.) Αυτό με ανησυχεί περισσότερο. Όχι αυτό καθαυτό. Αναρωτιέμαι όμως τι πρόκειται να κάνουν αυτές οι υποδομές που κατασκευάζουν, πού θα πάνε τις πληροφορίες που συλλέγουν καθώς εμείς συνεχίζουμε την καθημερινή μας ζωή, πώς θα χρησιμοποιηθούν στο μέλλον.
Ας πάρουμε ένα πρώτο παράδειγμα: χρήση μπάρμπεκιου. Τώρα φορτώνει – υποτίθεται ότι φορτώνει – όλες τις πληροφορίες σχετικά με το πώς χρησιμοποιούνται οι ψησταριές της περιοχής αυτή τη στιγμή. “Και λοιπόν;” θα πείτε. Και λοιπόν ……..ας υποθέσουμε ότι σε έναν κόσμο όχι πολύ μακριά από τώρα η κυβέρνησή έχει κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης για το κλίμα. Αυτό έχει ήδη γίνει εδώ στη Νότια Αυστραλία, παρ’όλο που συγχρόνως τότε διεξήχθησαν οι αγώνες αυτοκινήτων Clipsal 500 με όλα τα καυσαέρια ντίζελ.
Η οθόνη μας ενημερώνει για το πότε χρησιμοποιήθηκαν οι ψησταριές τον τελευταίο μήνα. Τώρα, ας φανταστούμε ότι επιβάλλεται κλιματικό λοκντάουν. Δεν επιτρέπεται να ψήνει κανείς κρέας επειδή κινδυνεύει ο πλανήτης. Οι αισθητήρες ανιχνεύουν ότι κάποιος χρησιμοποιεί το μπάρμπεκιου. Η αστυνομία κατεβαίνει για να το κλείσει.
΄Αλλο παράδειγμα. Παρακολούθηση εγκαταστάσεων. Η χρήση των τουαλετών καταγράφεται μέρα με τη μέρα. Χρειάζεται ειλικρινά αυτό; Ορισμένοι θα πουν: “Χρειάζεται επειδή πρέπει να τις καθαρίσουμε”. Καθαρίστε τις λοιπόν! Είναι ανάγκη να ξέρουμε ποιος μπαίνει εκεί μέσα και χρησιμοποιεί την τουαλέτα;
Χρήση φορτιστών “EV”. Αυτά είναι λοιπόν τα ηλεκτρικά οχήματα. Η χρήση δεν είναι μεγάλη επειδή λίγοι τα οδηγούν. Μας ενημερώνουν όμως πόσες φορές χρησιμοποιήθηκαν τον τελευταίο μήνα. Υπάρχει εδώ και πίνακας που δείχνει πόσες φορές οι άνθρωποι πέρνουν από το πάρκο. Ουσιαστικά σας λέει πόσες μη συνδεδεμένες συσκευές WIFI υπάρχουν, κι έτσι πόσοι άνθρωποι βρίσκονται στο πάρκο εκείνη τη στιγμή. Φανταστείτε ένα σενάριο lockdown, μια άλλη έκτακτη ανάγκη, ένα νέο ξέσπασμα COVID, ένα ξέσπασμα ευλογιάς των πιθήκων, ό,τι θέλετε, θα το επινοήσουμε. Έξι συσκευές στό πάρκο: αυτό είναι πενήντα τοις εκατό λιγότερο για το κανονικό. Η τοπική κυβέρνηση, η περιφερειακή κυβέρνηση, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, μπορεί να θέλει να μην έχει καμία. Θα σας το πει κιόλας. Οι αισθητήρες στο φωτισμό, οι συνδέσεις WIFI, θα είναι όλοι αλληλένδετοι. Θα υπάρχουν και κάμερες αναγνώρισης προσώπου. Μη νομίζετε ότι θα γλιτώσετε με το να αφήσετε το τηλέφωνό σας στο σπίτι.
Ακούω ανθρώπους να λένε: “Δεν έχω κανένα πρόβλημα με όλα αυτά. Δεν κάνω τίποτα κακό”. Αυτό εξαρτάται από το αν η κυβέρνησή έχει ή όχι την ίδια άποψη με εσάς. Το είδαμε αυτό να διαδραματίζεται τους τελευταίους δεκαοκτώ μήνες με το COVID. Μπορεί να μοιάζει αθώο, αλλά κατά την γνώμη μου το συνοδεύει ένα ακόμα χειρότερο μέλλον. Σκεφτείτε το. Μιλήστε με τους φίλους σας. Πείτε στους πολιτικούς ότι δεν θέλετε ένα σύστημα κοινωνικής πίστωσης, όπως αυτό που εφαρμόζεται σήμερα στην Κίνα με το ΚΚΚ. Απορρίπτουμε μια τέτοια προοπτική. Έχω ένα κακό προαίσθημα ότι προς τα εκεί οδηγούμαστε.
Leave A Comment